رہبرِ من، سرورِ من، شاہِ من، سلطانِ من
رہبرِ من، سرورِ من، شاہِ من، سلطانِ من
قبلہ گاہِ جان و دل،او کعبۂ ایمانِ من
شمعِ او در بزمِ ہستی، نور در ایوانِ من
سینہام بیتالحرَم شد، گنجینۂ قرآنِ من
اسمِ تو باشد دعا، تذکارِ تو وردِ لبم
تمدیحِ تو آغازِ من، تمدیحِ تو پایانِ من
در دلِ شب با دلم، تنویرِ تو گفت و شنید
گفت: تویی قبلہام، جلوہگهِ لمعانِ من
نورِ احمد در شبِ دیجور، مہتابی دمید
ہالۂ مشکاتِ او شد، رونقِ عرفانِ من
از شرارِ عشقِ او، خاکم شود مشکِ ختن
گر فدا گردد فقط، یک لحظہ از اذعانِ من
تا نگه کردم بہ سویت، باز شد درگاہِ دل
شد فزوں سوزِ نظر، و نغمۂ پنہانِ من
سایۂ لطفِ تو گستردہ بہ ہر کون و مکاں
رحمتت آمد پناہِ روحِ سرگردانِ من
شعرِ من گردد نوا، گر ذکرِ تو باشد بیاں
زانکہ تویی نکتۂ هر فہم و هر تبیانِ من
زیں فزونی نیست خواہم، جز رضای او مدام
او مرا گوید کہ چشؔتی، خاصۂ خاصانِ من